Meadowsweet - Wiązówka Błotna

Meadowsweet - Wiązówka Błotna

$3.00 Sale

Meadowsweet

Meadowsweet is a herbaceous perennial shrub native to Europe, but also found in North America. Meadowsweet's ornamental wildflowers are creamy, yellow-white, and have an aroma similar to oil of wintergreen. The medicinal product consists of flower petals and some unopened buds, which are used as the drug.

In 1597, botanist John Gerard noted that the smell of meadowsweet “delighteth the senses.” In 1652, English physician Nicholas Culpeper wrote about the plant's therapeutic effects on the stomach. In 1682, meadowsweet was mentioned in a Dutch herbal. Queen Elizabeth I adorned her apartments with meadowsweet. The flowers were used to flavor alcoholic beverages in England and Scandinavian countries.
In the Middle Ages, meadowsweet was known as “meadwort” because it was used to flavor mead, an alcoholic drink made by fermenting honey and fruit juices. In 1838, salicylic acid, first synthesized in the 1890s to make aspirin, was isolated from the plant. The word “aspirin” is derived from “spirin,” based on meadowsweet's scientific name, “Spiraea.” The plant was used in folk medicine for cancer, tumors, rheumatism, and as a diuretic.
Today, it is used as a digestive remedy, as supportive therapy for colds, for analgesia, and for other indications.
Miscellaneous uses

Meadowsweet has been used for colds, respiratory problems, acid indigestion, peptic ulcers, arthritis and rheumatism, skin diseases, and diarrhea.

Wiązówka Błotna

Jest to bylina, wyrastająca powyżej 1 metra, gęsto ulistniona, o łodygach wzniesionych, zakończonych dużymi podbaldachami, które składają się z drobnych, kremowych o miodowym zapachu kwiatków. Roślina kwitnie w czerwcu i lipcu. Surowcem są kwiaty, zbiera się całe kwiatostany w początkowym okresie kwitnienia i suszy. Surowiec przypomina kwiaty bzu czarnego. Wysuszona wiązówka ma przyjemny zapach, smak gorzki i ściągający.

Lecznicze właściwości wiązówki błotnej wykorzystywane były od bardzo dawna. Podobno już druidzi i lekarze w kulturze celtyckiej chętnie sięgali po wiązówkę, znając jej przeciwgorączkowe i przeciwbólowe właściwości. Roślina jest bogatym źródłem salicylanów, które w XIX wieku zostały z niej wyekstrahowane. Niedługo potem zsyntetyzowano bardzo podobną substancję, która dzisiaj szeroko znana jest na całym świecie – aspirynę.

Najczęściej zbiera się kwiaty, które następnie poddaje się procesowi suszenia rozpostarte w cienką, jednakową warstwę, w cieniu lub w suszarni w temperaturze nie przekraczającej 35 stopni.
Surowcem zielarskim są kwiaty wiązówki (Flos Ulmariae) oraz ziele (Herba Ulmariae). Wiązówka błotna powszechnie występuje w Polsce, więc nie ma problemu z pozyskiwaniem surowca ze stanowisk naturalnych – w czerwcu lub lipcu zbiera się zakwitające kwiatostany. Rośliną o podobnym działaniu jest wiązówka bulwkowa Filipendula hexapetala.

Możliwe jest także zbieranie młodych liści oraz kłączy. Wszystkie te części zawierają glikozydy, izosalicynę, spireozyd, ślady heliotropiny, żółty barwnik, wanilinę oraz garbniki. Wolny kwas salicylowy powstaje w wyniku rozkładu izsalicyny.

Wiązówka błotna – właściwości lecznicze

Z suchych kwiatów sporządza się ziółka przeciwgrypowe i napotne w celu obniżenia temperatury i przeciw bólom gośćcowym. Liście i kwiaty działają silnie moczopędnie.

Kwiaty wiązówki błotnej najczęściej stosowane są jako środek napotny w różnych chorobach, którym towarzyszy gorączka – przeważnie przy grypie, gdyż jednocześnie łagodzi bóle mięśniowe, oraz w leczeniu gośćca stawowego i mięśniowego

Wiązówka błotna ma szerokie zastosowanie nie tylko w medycynie i leczeniu chorób, ale także w kosmetyce. Odwary i napary z wiązówki, ze względu na ich właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe, często zaleca się w chorobach reumatycznych. Związki salicylowe w nich zawarte mają zdolność wyciszania reakcji zapalnych.

Wiązówka błotna ma bardzo szerokie zastosowanie nie tylko w medycynie ale także w innych dziedzinach. Stosuje się je także w przebiegu przeziębienia z gorączką, grypie, w schorzeniach układu oddechowego, w stanach zapalnych dróg moczowych, przy biegunkach i obrzękach, a także przy problemach z trawieniem i wchłanianiem pokarmów. Flawonoidy zawarte w przetworach z kwiatów wiązówki działają również żółcio- i moczopędnie, a także nieznacznie pobudzają czynność gruczołów potowych.

Wyciągi z wiązówki stosuje się także w różnego rodzaju schorzeniach skórnych. Do najczęściej spotykanych można zaliczyć napary i odwary które stosuje się do przemywania oczu w stanach zapalnych, do okładów na trudno gojące się rany, na owrzodzenia i przy uciążliwym trądziku.

W kosmetyce preparaty z wiązówki są stosowane do pielęgnacji przetłuszczającej się skóry i włosów. Kosmetyki z dodatkiem wiązówki mają działanie ściągające, przeciwzapalne, łagodzące i odkażające – idealne dla cery tłustej, trądzikowej, z problemami. Wyciągi z wiązówki mają nie tylko dobroczynne właściwości, ale także przyjemny zapach, dlatego często stosowane są w aromaterapii. Kąpiele z dodatkiem tego zioła działają uspokajająco i relaksująco.