Dziurawiec zwyczajny zwany także zielem świętojańskim, to bylina porastająca łąki, polany, widne zarośla, zbocza, skraje lasów. Dziurawiec jest jednym z najpopularniejszych i najczęściej używanych ziół o wszechstronnym działaniu.
Dziurawiec w chorzeniach dróg żółciowych i żołądka Współczesna fitoterapia poleca stosowanie dziurawca w stanach zapalnych i skurczowych dróg żółciowych, zastoju żółci w pęcherzyku żółciowym, początkowych objawach kamicy żółciowej oraz osłabieniu czynności wątroby. Zaleca się go też w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka i jelit, zmniejszonym wydzielaniu soku żołądkowego, braku apetytu, zgadze, wzdęciach, wiatrach, biegunce i bólach brzucha, gdyż ma działanie rozkurczające na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego.
Aby pozbyć się dolegliwości żołądkowych, należy przygotować napar z dziurawca. Wystarczy łyżkę ziela wsypać do szklanki, zalać wrzącą wodą i pozostawić pod przykryciem do naparzenia na 15 minut. Pić 1/2 lub 2/3 szklanki 2-3 razy dziennie po jedzeniu (jako środek rozkurczowy) lub przed posiłkiem (jako środek pobudzający wydzielanie soków trawiennych, żółciopędny).
Dziurawiec w kamicy moczowej
Przetwory z ziela dziurawca w medycynie naturalnej wykorzystuje się również w zmniejszonym wydalaniu moczu oraz w kamicy, niezależnie od umiejscowienia złogów i rodzaju kamicy moczowej, a także w skazie moczanowej. Dziurawiec swoje moczopędne właściwości zawdzięcza flawonoidom, a zwłaszcza substancji o nazwie hiperozyd. Dzięki nim dziurawiec zwiększa o 15 do 30 proc. dobową ilość wydalanego moczu.